Najbardziej znany w Europie Środkowej rezerwat archeologiczny, z pozostałościami warownej osady kultury łużyckiej (trwała w okresie od środkowej epoki brązu, od ok. XIV w. p.n.e., po wczesną epokę żelaza, czyli do ok. V w. p.n.e.).
Osada została odkryta w 1933 roku.
Na wyspie o powierzchni około 2 ha, istniał gród o owalnym kształcie, który tworzyło ponad 100 domostw, o wymiarach przeciętnie około 8 x 10 m, usytuowanych szeregowo wzdłuż jedenastu ulic, o szerokości ok. 2,5 m każda. Ocenia się, że w osadzie mieszkać mogło od 600 do 1200 osób. Osada otoczona była wałem drewniano-ziemnym o szerokości 3-4 m i wysokości do 6 m, w którym znajdowała się brama wjazdowa. Gród otoczony był falochronem o szerokości od 2 do 9 m, zbudowanym z ukośnie wbitych pali.
Na podstawie wykopalisk udało się odtworzyć dzieje powstawania grodu. Większość robót przy budowie przeprowadzono na lądzie stałym, a przygotowane elementy transportowano na wyspę – to świadczy o wysokim wówczas poziomie organizacji
Gród w Biskupinie jest jednym z nielicznych stanowisk archeologicznych w Polsce zawierających pełnowymiarowe rekonstrukcje wału obronnego, falochronu, bramy, ulic i budynków mieszkalnych.
Lokalizacja na mapie:
+48 523025420
FB: Muzeum Archologiczne w Biskupinie Twitter: Muzeum w Biskupinie
